DE SOCIALE EN ECONOMISCHE GEVOLGEN VAN ADHD
Wetenschappelijk Nieuws februari 2018
Uw aandacht graag: de sociale en economische
gevolgen van ADHD
Simone Vibert
Your
Attention Please: The Social and Economic Impact of ADHD
Demos, London (UK), 2018
Deze maand heeft Demos,
een denk tank in het Verenigd
Koninkrijk met een partij-overstijgend politiek standpunt, een rapport uitgebracht
over de sociale en economische gevolgen van ADHD. Technocraten onder ons mogen
dan teleurgesteld zijn door het ontbreken van harde cijfers, tabellen en
grafieken in dit rapport van 60 pagina’s, gewone stervelingen zullen
waarschijnlijk meer tevreden zijn dat deze vaak droge materie hier op een
heldere en begrijpelijke manier wordt gepresenteerd.
Wat in het rapport staat, zal voor de meeste onder
ons niet erg nieuw zijn, maar het is mooi dat het hier allemaal op een
overzichtelijke manier is gepresenteerd (met zelfs nog een fact sheet voor ieder die het hele rapport niet kan doornemen). De
voornaamste bevindingen:
- Hoewel de onderbouwing met onderzoek nog steeds
gebrekkig is, is wel duidelijk dat ADHD een stoornis is die gepaard gaat met
hoge kosten voor het individu, de familie en de maatschappij. Deze gezamenlijke
kosten worden geraamd op billions of
pounds per year (ik zei al dat het rapport weinig gebruik maakte van exacte
getallen.)
- Enigszins verrassend is het gegeven dat de
hoogste kosten niet voortkomen van kinderen met ADHD, maar van de volwassen
patiënten (ondanks alle vooruitgang blijft dit nog steeds een te weinig bekende
patiëntengroep.)
- De voornaamste kostenpost zijn niet de
gezondheidskosten, maar inkomstenderving door gebrek aan werk, en daarmee
lagere belastinginkomsten en kosten van uitkeringen.
- De maatschappelijke bewustwording van dit
probleem en het begrip voor patiënten met ADHD zijn nog steeds erg beperkt in
de UK (zou het hier echt veel beter zijn?)
Op basis hiervan formuleert het rapport een aantal ook niet
onbekende aanbevelingen: voorlichtingscampagnes om de bekendheid met ADHD te
verbeteren, zorgen voor aangepaste onderwijs- en opleidingsfaciliteiten, het
verbeteren van toeleiding naar werk, daarnaast ook aanbevelingen om de lacunes
in het onderzoek te verbeteren, met name naar de invloed van vroegtijdige
diagnostiek en behandeling op de sociale en economische kosten. Benadrukt wordt
dat ADHD een behandelbare stoornis is, en dat er veel aan kan gedaan worden om
de huidige situatie te verbeteren.
Hoewel de Britse maatschappij en gezondheidszorg
wel verschillend zijn van de Nederlandse, zijn er zoveel overeenkomsten dat
deze bevindingen ook voor de discussie alhier erg bruikbaar zijn. Dit begrijpelijke
rapport kan ons helpen uit te leggen wat het belang is van waar we mee bezig
zijn, en biedt voldoende munitie om een pittige discussie met overheid en
zorgverzekeraars aan te gaan.
Pieter-Jan Carpentier
februari 2018