HERSENZIEKTE
door: Suzan Otten-Pablos
'In de klas heeft ze een plekje gekregen
vooraan. Dat heeft ze niet zelf uitgezocht, maar dat werd haar toebedeeld,
omdat ze er om vroeg, door haar gedrag. En dan een stelletje jongens om haar
heen als erehaag. En dat alles om haar geklets maar af te remmen. Ze kon goed
werken als ze zin had. Maar dat laatste moet ik er wel bij zeggen. Plotseling
lag ze met haar hoofd op haar armen. Of ze keek boos. Ze is wat wispelturig.
Als je wilt, kun je best werk leveren. Ga je dat ook doen?'
Bovenstaande zinnen zijn stukjes die
werden voorgelezen op de afscheidsavond toen ik van de lagere school ging.
Werkelijk, ik kon wel door de grond gaan. Nu hoorde iedereen dat ik een
leerling was die nooit haar best deed. Maar de werkelijkheid was zo anders.
Keer op keer probeerde ik de dingen juist goed te doen. Maar het mislukte
steeds en daar kon ik niks aan doen.
Het is ontzettend pijnlijk om steeds te
moeten ervaren dat bepaalde dingen je gewoon niet lukken. Ook bij mijn kinderen
zie ik dat terug. Zoon heeft bijvoorbeeld tien jaar gedaan over zijn
zwemdiploma. Ook bij dochter gaan sommige zaken moeizamer. Ze vindt het lastig
om zelfstandig te worden en heeft hier nog veel hulp bij nodig.
Soms gebeuren er ook gekke dingen. Zoon
kwam thuis en schopte keihard met zijn kisten tegen de deur. Resultaat: een
deur met zwarte vegen die er alleen met een schuursponsje vanaf wilden. Dochter
had ook de kolder in haar kop. De hele badkamer zat onder de wax, omdat ze het
nodig vond om het niet in haar haar te smeren, maar zich er mee te wassen. Je
kunt je afvragen wat ze op zulke momenten denken. Is er dan sprake van een
soort kortsluiting in hun hoofd?
In een nieuw onderzoek van Martine
Hoogman zijn 3200 hersenscans van kinderen en volwassenen geanalyseerd. Deze
scans laten zien dat mensen met ADHD in bepaalde gebieden kleinere hersenen
hebben dan mensen zonder ADHD. Dit zou het probleemgedrag van mensen met ADHD
kunnen verklaren.
De uitkomsten van het onderzoek zijn
belangrijk. ADHD is namelijk gewoon een hersenziekte, net als bijvoorbeeld een
depressie. We moeten er dus ook op zo'n manier mee omgaan. Nu wordt er te vaak
gezegd dat ADHD een modeverschijnsel is. Er is ontzettend veel onbegrip naar
kinderen en hun ouders. Ouders zouden hun kinderen beter moeten opvoeden door
ze meer structuur te bieden. Dan zitten deze kinderen vanzelf wel stil.
Van dit idee moeten we af.
Kinderen met ADHD en hun ouders worden daar vreselijk ongelukkig van. En voor
volwassenen met ADHD is het niet anders. Dochter vroeg aan mij: "ben ik
met kleinere hersenen dan minder slim?" Het antwoord is: nee! Hopelijk
helpen de uitkomsten van het onderzoek om anders met ADHD om te gaan, zodat
kinderen met ADHD zich niet zo verdrietig hoeven te voelen als ik toen. Alleen
dit al zou een prachtige stap voorwaarts zijn.