VAKANTIEMODUS
Het is 10 uur en ik neem nog een
kop koffie. Dochter ligt nog heerlijk in bed te slapen. Zoon logeert bij oma.
Het is stil in huis en ik geniet van deze laatste dag van de vakantie. In de
vakantiemodus. Niks moet en alles mag, het is echt ontzettend fijn.
Onze vakantie begon meteen goed.
Drie weken kamperen in de Zuid-Franse zon. Beetje zwemmen, beetje zonnen,
beetje niksen. Lekker eten en wijn met bubbels. Het leven kan zo heerlijk zijn.
En wat hadden we het nodig. Het schoolleven bezorgt iedereen in huis altijd
enorm veel stress. Het strakke ritme is misschien best goed, maar daar is dan
ook alles mee gezegd.
Het komende jaar wordt pittig.
Eigenlijk wil ik er nog even helemaal niet aan denken. Zoon zit nu in zijn
examenjaar. Het zal een uitdaging worden om deze puber met ADHD aan het leren
te krijgen. Hij heeft gewoon helemaal geen zin in dingen die moeten. Het enige
interessante is momenteel zijn kersverse bijbaantje. Hij werkt in een
attractiepark en dat vind hij helemaal het einde. Vooral zijn stijgende
banksaldo is natuurlijk helemaal leuk.
Natuurlijk hebben we aan zoon
uitgelegd dat goede diploma’s ervoor zorgen dat hij later nog meer gaat
verdienen. Dat dit zijn toekomst is en dat hij er aan zal moeten trekken. Het
zou zonde zijn als hij het laat versloffen, want hij kan het best. Als de
concentratie er maar is. Het enige wat hij hierop zegt is: “ja ja ja, het komt
wel goed.” We zullen het zien.
Dan dochter. Met hangen en wurgen
is ze overgegaan naar 3 havo. Haar ADHD, in combinatie met haar dyscalculie,
maken het haar keer op keer ontzettend moeilijk. Het komende jaar zal voor haar
het meest verschrikkelijke jaar ooit worden. Voor wiskunde hebben we met school
speciale afspraken kunnen maken, maar ze heeft ook natuurkunde, scheikunde en
economie. Allemaal vakken waarbij ze moet rekenen en dat kan ze echt niet.
Aan het eind van het derde jaar mag
dochter haar profiel kiezen en is ze van veel ellende verlost. Maar hoe komen
we nu het jaar door? Ze zit op voetbal, maar dit zal opgezegd moeten worden.
Geen tijd meer voor. De trainingen zijn op onmogelijke tijden en leiden haar te
veel af van haar schoolwerk. Verder kan ik waarschijnlijk weer een abonnement
nemen bij de mentor en de coördinator. Er zullen veel dingen geregeld moeten
worden om haar er doorheen te loodsen. Nee, ik kijk er niet naar uit. Het zou
leuker zijn als bepaalde dingen meer vanzelf zouden gaan. Dit kost bergen
energie.
De afgelopen zes weken waren heerlijk. We konden
onze ADHD en dyscalculie gewoon even lekker vergeten. Vanaf volgende week
zullen we weer veel meer tegen onze beperkingen aanlopen. Van die gedachte word
ik totaal niet vrolijk. Half 12. Zometeen ga ik dochter maar eens wakker maken
met een lekker ontbijtje. Dan kunnen we vanmiddag nog iets leuks doen. En
vanavond kruipen we op de bank en gaan we een vakantiebestemming uitzoeken voor
volgend jaar.