door: Suzan Otten-Pablos

“Hoe dochter er nu voorstaat gaat ze niet over.” Aan de telefoon heb ik haar mentor. Dochter staat voor veel vakken weliswaar een 8 of hoger, maar voor de rekenvakken staat ze zware onvoldoendes. De mentor is duidelijk niet goed op de hoogte van haar dyscalculie en van de dingen die ik hierover met school heb afgesproken. Tijd voor een gesprek met de coördinator om orde op zaken te stellen en af te rekenen met dergelijke telefoontjes.

“Het is vervelend om op deze manier gebeld te worden”, zeg ik hem. “Het is een beetje een herhaling van de voorgaande jaren en dat is absoluut niet leuk.” De coördinator is het met me eens. Hij was immers ook degene die vond dat dochter vanwege haar resultaten niet af moest stromen, maar op de havo moest blijven. “Het is een havo-kind”, zegt hij steeds. Dat ben ik van harte met hem eens.

We wisten dat het derde jaar op de havo het meest rottige jaar zou worden. Pas aan het einde van dit jaar mogen leerlingen hun profiel kiezen. Tot die tijd moet je dus meedoen met alle vakken. Zelfs met de vakken waarvan je al zeker weet dat je ze na dit jaar zal gaan laten vallen. Dit is jammer, want dochter zal uitvallen op wiskunde, natuurkunde, scheikunde en economie. Hier moet ze teveel rekenen en dat is aan dochter niet besteed.

Voor het vak wiskunde had ik met school al speciale afspraken gemaakt. Ze zou niet worden afgerekend op een onvoldoende, maar automatisch een bespreekgeval worden gemaakt. Op deze manier is ze de afgelopen twee jaar overgegaan naar het volgende jaar. Voor de andere rekenvakken lagen deze afspraken er nog niet en hier werd dochter knap zenuwachtig van. Hoe meer onvoldoendes ze haalde, hoe onzekerder ze werd.

Gelukkig hadden we op school een vruchtbaar gesprek. School is bereid om ook voor natuurkunde, scheikunde en economie aanpassingen te maken. We hebben afgesproken dat de cijfers van deze vakken niet meer bepalend zijn bij de overgang naar 4 havo. Er wordt bij de rekenvakken dus niet meer gekeken naar de cijfers, maar naar het profiel dat ze kiest en de mogelijkheden om hiermee haar havo-diploma te halen.

Mooie afspraken. Het is niet altijd makkelijk om met school op één lijn te komen, maar in dit geval doet school haar uiterste best om dochter door dit zware jaar te loodsen. Dit alles in de wetenschap dat het vanaf volgend jaar makkelijker zal gaan. De vakken die haar nu zo kwellen zijn dan uit het pakket en dan is er eindelijk hoop op een diploma.

Dochter is erg opgelucht. Door haar ADHD heeft ze het vaak al lastig genoeg. De combinatie ADHD en dyscalculie maakte het haar eigenlijk onmogelijk. Door de flexibele houding van school ziet het er allemaal wat zonniger uit. Regelmatig klaag ik over dingen die niet goed gaan, maar in dit geval pakt school het bijzonder goed op. Dit noemen we passend onderwijs en dat vind ik helemaal top.

8-12-17