LAAGSTE VERSNELLING
door: Suzan Otten-Pablos
Het is nog vroeg en ik zit aan mijn
eerste, grote kop koffie. Wat smaakt het heerlijk. Manlief is naar zijn werk.
In huis is het nog stil en rustig. Het enige wat ik hoor zijn de schaapjes aan
de overkant. Dit heeft altijd iets gezelligs. Ondertussen lees ik het nieuws en
beantwoord ik mijn mail. Totdat ik ineens iemand de trap af hoor stuiteren.
Heel grappig; aan het loopje hoor ik altijd wie het is.
“Goedemorgen!” Het is zoon. Als hij
wakker is, is hij het ook echt. Het eerste wat hij moet doen, is zijn
medicijnen nemen en het even rustig laten inwerken. Hij doet alles tegelijk.
Hij heeft zijn oortjes in terwijl hij brood aan het smeren is. Zijn iPad ligt
op het aanrecht en zijn bord staat ernaast. Het mes in de ene hand en de pot
pindakaas in de andere. Drinken ernaast. Overal hagelslag. Het is een wonder
dat de boel nog niet is gesneuveld.
“Wat ga je doen vandaag?”, vraag ik aan
hem. “Vandaag is het een hangdag”. Een hangdag betekent dat zoon zich de hele
dag gaat opsluiten op zijn kamer. De pyjama blijft aan. Lekker muziek
luisteren, TV kijken, gamen en internetten. Geen huiswerk maken, maar het hoofd
leegmaken en leuke dingen doen.
Ah. De volgende komt eraan en dat is
dochter. Zij is meestal iets later. Ze komt altijd beneden met een boel herrie
en dan gaat de deur met een zwaai open. “Hoi!” Het haar van dochter ziet eruit
alsof ze haar vingers in het stopcontact heeft gestoken. “Lekker geslapen?”,
vraag ik. “Ja hoor. En nu heb ik honger.” Ze pakt een kom yoghurt en de muesli
die ze erin wil doen ligt overal, behalve waar het hoort. Rommel en chaos, maar
tegelijkertijd ook rust.
Nadat ze eindelijk haar medicijnen heeft
genomen, informeer ik maar eens even voorzichtig naar haar plannen voor
vandaag. “Ik ga met de hond op de bank liggen.” Ze zet de televisie aan, tilt
het beest op en legt het op de bank. Dochter kruipt ernaast en dan gaat er een
dekentje overheen. De hond vindt het allemaal best.
Wat een heerlijkheid. Vakantie. Twee
relaxte kinderen die even niet hoeven te voldoen aan de eisen van het
schoolsysteem. Geen gedoe en geen gestress. Het valt me tijdens alle
schoolvakanties weer op hoeveel goed dit mijn kinderen doet. Ze moeten op
school voortdurend in de pas lopen en daar worden ze vreselijk moe van. Nu
kunnen ze even ontladen en dat is fijn.
Helaas is er al een week voorbij, maar
gelukkig hebben we nog een weekje. Alle dagen zullen er waarschijnlijk een
beetje hetzelfde uitzien. Zoon en dochter zullen weinig buiten komen en op de
meeste momenten zullen de pyjama’s aan blijven. Prima, ik laat het maar zo.
Sterker nog: ik doe zelf gewoon gezellig mee. Straks lekker een filmpje kijken.
Volgende week gaat alles weer strak, nu even niet. Het werk blijft wel liggen
en loopt echt niet weg. We zien het later wel weer. We doen alles nu in de
laagste versnelling. Niks moet, alles mag. Soms is dit nodig. Gewoon heerlijk
zen.
30-4-2019